Siklotron prensibi, yani devir frekansının sabit olması, elektronlara uygulanamıyordu. Çünkü elektronların durgun kütlelerinin çok küçük olması, onların çabucak relativistik hızlara ulaşmalarına neden oluyordu. Sonuç olarak, elektronların kütleleri enerji ile doğru orantılı olarak artarken siklotron frekansı ters orantılı olarak azalmaktadır. Bu etkiyi RF frekansını değiştirerek ya da mıknatısın şeklini değiştirerek ortadan kaldırmak mümkün değildir.
Aslında, doğruyu söylemek gerekirse, devir frekansının sabit olması da gerekmemektedir. Önemli olan parçacığın her devirde aynı RF voltaj frekansını görmesidir. Bu da ancak çok yüksek hızlandırıcı frekansın seçilmesi ve enerji kazancının parçacığın toplam yörüngesi RF dalgaboyunun tam katları olacak şekilde ayarlanması ile mümkündür. Bu yöntem “mikrotron” da kullanılmaktadır. Mikrotronlara elektronlar için özelleştirilen siklotronlar gözüyle bakılabilir.
Elekronlar, bir elektrotdan yayınlanır ve injektör mıknatıs onları ilk defa hızlandırıcı bölgeye yönlendirir. Hızlandırıcı bölgenin sonunda elektronlar saptırıcı bir mıknatıs tarafından 180 geri saptırılırlar. Elektronlar, kendilerini tekrar hızlandırıcı kesime döndürecek saptırıcı mıknatısa gelinceye kadar doğrusal bir yol izlerler. Bu işlem defalarca tekrarlanır. Her defasında sapma yarıçapı giderek büyür. Elektronların ejektör mıknatısa gelip deney cihazlarına saptırılmasıyla tekrar süreci son bulur.
Şekil 5. Miktronda elektronun hızlandırılması
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder